Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць

Знаете, есть гимнастика для детей в Краснодаре? В центре доктора Бубновского.

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Аляксей Клакоцкі

Сярэдняя: 3 (1 голас)

Святло. Сцэна. Я.
Неба замест дэкарацый.
Музыка салаy~я,
Бярозавых ножак танцы.
Ў падножжы – травы гушчар –
Зялёныя валасы.
Радзімы жаночы твар –
Азёры, палі, лясы.
Два y~згорка – абрыс грудзей,
Дрыжанне святла y~ вачах…
Па сцэне яна ідзе,
Слепіць мяне, гледача.
Белая русь – імя,
Маці і жонка – роля;
Вершаy~ маіх жняя,
Мора маёй спатолі.
Апладысменты – ёй,
Словы пяшчоты – мне:
“Буду заy~жды тваёй
Ў сэрцы, y~ жыцці і y~ сне”.



Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Калі спявае птушка, я маy~чу…
Калі спявае “зорка”, я гняy~люся
і нікуды ад глебы не лячу,
зусім без летуцення застаюся.

Схавацца дзе ад “зор”, ад нематы
сваёй душы, калі спявае сцэна?
Руйнуюць безнадзейна гарады
святыя гукі птушак і Шапэна.

Агульны слых сур’ёзна заржавеy~.
Хто ад іржы нам вушы адшліфуе?
Дзе той музыка і ягоны спеy~,
з якім у свет натхнення палячу я?

Хай будзе шэрым ён, як салавей,
і хай сядзіць у самым сціплым месцы,
але, як гэта птушачка, бліжэй
да слухача чуллівых гукаy~ – сэрца.



Сярэдняя: 4 (2 галасоў)

Напалоханы цудам вясны,
Расцярэбіy~шы кветкі на дрэвах,
Вецер з яблынь у царства сасны
Выкраy~ рэчку пялёсткаy~ белых.

Пацякла ля ствалоy~ рака
З лёгкім водарам шчэ і грушы,
А здаля – як струмень малака,
Што цячэ – і не чуюць вушы.

Гэй, вятрыска, ляці назад,
Хутка сліва квітнець пачне…
Ты пялёсткі збірай з прысад,
Каб раскідаць іх дзесьці y~ сне.



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Сэрцы паміраюць мілагучна
у захадзе святла свайго ружовым,
дзе ніхто не ведае іх мовы,
акрамя аднолькавага вучня -
Радзімы.

А калі загіне і Радзіма,
сэрцу ужо не будзе дзе застацца;
паляціць яно у лясы бадзяцца
і нашчадкау з жудасным пакіне
гукам.