Поўня над горадам тлее,
вулкі хаваюцца ў далі,
Менска каменны келіх
Свіслачы поўняць хвалі.
Белыя крылы храма
срэбна рака люструе,
дрэвы дамы і крамы
спяць сярод сонных вуліц.
Лёгка прыбрала
ноч-чараўніца
зорным адзеннем
нашу сталіцу.
Адкрый таямніцу –
што табе сніцца?
Сцішыліся фантаны,
змоўклі машыны, людзі
толькі другім сапрана
вецер прастору будзіць.
Дождж забубніў адчайна,
сон зачапіўшы нейкі,
а на кальцы трамвайным
цяжка ўздыхаюць рэйкі.