Мне вельмі цяжка штосць дадаць
такім прыгожым вершаванням
паэтаў нашых, што ляжаць,
і тым хто дыхае ў каханні.
Я не люблю сябе больш іх,
Але жадаю, бо я грэшна.
Чаму мне хораша ісці?
Таму што я іду з абвесткай.
Я абвяшчаю ўсім усім,
Што чорт з рагамі я страшэнны…
А мне ня верыць, нават, джын,
Што лямпа я,
з жалеззя,
ў белым