Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Таццяна Булаукіна

Сярэдняя: 3.8 (11 галасоў)

Наш бацька Нёман
Ціхі у маю
Кудысь з усходам паспяшае
І толькі качкі да бабры
З ягонай сілай граюць.

Ён, пацяшаясь як дзіця,
Павольна іх кіруе
І памеж гэтым, як заўсёды,
Далей к марам вандруе.

Нясе туды наш дождж і снег,
Сардэчны боль,
Дзіцячы смех
Людское гора і турботы
І Хай нясе - Так мней клапоты.



Сярэдняя: 4 (9 галасоў)

Гляжу у даль, чакаю
Я так вясны жадаю
Как былі крумкачы, пралескі
I сонейка у чыстым паднябессі

I гэта моцнае жаданне
Павінна рушыць свет у каханне
Павінна растапіць крыніцы
З якіх жыццё ракой імчыцца

Нават у небе усё наадварот
Там хмары робяць карагод
Хаваюць сонейка ад нас
Няхочуць нам вясну пушчаць

Але ж маё вясны жаданне
Мацней ад хмарау намагання
З палону выратуем сонца
I будзем жмурыцца бясконца.

ЖАДАЙЦЕ ЛЮДЗІ ШЧАСЦЕ БУДЗЕ



Сярэдняя: 3.8 (9 галасоў)

Сення Жнівень у мокрым лесе
Ніба з неба ногі звесіў
І праменні зоркі Сонца
Раюць лету быць бясконца
Але як ні раіць Сонца
Нельга лету быць бясконца
Неўзабаве Жнівень сыйдзе
Восень к нам на ганак прыйдзе
Прынясе кашэль з грыбамі
Каб не лязгалі зубамі
З мёдам яблыкавы спас
Ен таксама цеша нас
Жнівень - смачны месяц у годзе
Яго любяць усе у прыродзе



Сярэдняя: 4 (9 галасоў)

Пралескамі лясы квітнеюць
Гамоняць птушкі навакол
Дождь кроплямі у небе млеець
Ён хоча спешыцца на двор

Вільготу хутка распаўсюдзіць
Параспушчаць вясну мацней
Яурэскі песах трошачку забрудзіць
І кучкамі памардаваць людзей