Казалі мне, што час ідзе,
А я, бы дрэва нерухомае.
Мо справа ўся у барадзе,
І шчасце наша выпадковае.
Ды не, шукаю свой аплот,
Галінкі кратаю кахаючы.
У апоўнач бачу рыжы кот
Глядзіць на зоркі не міргаючы.
Ўсё будзе лепш, а можа й не,
Надзея гэта вельмі цьмяная,
Ды бачу колер на сцяне,
Паветра нюхаю духмянае.
Навошта дзень і ноч карпець
Бяз конца, сэрца ледзь трывае.
Лепш будзем сэнс шукаць падзей
Пакуль душа яшчэ жывая.
30.01.2015