|
|
Вольга Цярэшчанка
Абудзіся, мая Беларусь,
Узбадзёрся ад доўгага сну,
Загучы мовай продкаў сваіх
І скажы на ўвесь свет:”Я жыву!
Я жыву ў завулках старых,
Дзе спалохана ззяюць вачніцы
Старых вокнаў здзічэлых дамоў –
Доля лепшая ўжо ім не сніцца.
Я ў дзікім вятрыску жыву,
Што на прашчураў дзьме курганы
І на ўзгоркі 30-х гадоў, -
Сумнай долі прыдбалі яны.
У яскравых калядках жыву,
У вяснянках дзяўчат-талаковак,
У ку пальскіх паганскіх начох,
У жывой караткевіцкай мове…”
Абудзіся, мая Беларусь,
Узбадзёрся ад доўгага сну,
Загучы мовай продкаў сваіх
І скажы на ўвесь свет:”Я жыву!”
1988г.
Ах, обмануть меня не трудно,
Я сам обманываться рад.
А.С.Пушкін
Рэдкія стрэчы – лёс спракавечны:
Позна сустрэліся ў гэтым жыцці.
Сэрцв кранулі – мне крылы вярнулі.
І…зніклі ціха, каб зноўку прыйсці.
Ваша Ягамосць, Вы зусім не хтось
для мяне , кажу я, што на сэрцы маю.
Маю прагу Вас у самоты час,
Я чакаю Вас, бясконца Вас чакаю.
Жарсці да ночы, вочы – у вочы,
Быццам у Пушкіна ўзяты сюжэт,
Дык падманіце, толькі пакіньце
Шчасця кранальна-святы менуэт.
Ваша Ягамосць, Вы зусім не хтось
для мяне , кажу я, што на сэрцы маю.
Маю прагу Вас у самоты час,
Я кахаю Вас, бясконца Вас кахаю.
06.09.2006г.
Падаруй мне вачэй сваіх ноч,
Каб мяне агарнула ўсю.
Падаруй сваіх вейкаў млоч,
Каб застацца ў ёй не на пакуль.
Заблукаць хачу ў дзікі хмель
Тваіх вуснаў і рук тваіх,
Зноў пачуць я жадаю шэпт:
“Ты – каханка, ты - лепш за ўсіх!”
Ты збяры ў свае далоні
Вечароў аксаміты ўсе,
Запляці іх у маёй касе,
А астатняе кінь на скроні,
Ты імя мне сваё падаруй,
Каб у роспачы моц надавала,
Каб у стыгу душу сагравала, -
Падаруй, падаруй, не шкадуй.
Падаруй, прашу песню сваю,
Што да позніцы позняй спяваў,
Пра саколіка, волю й пятлю,*
Пра тугу, што ў сэрцы трымаў.
Скажаш мне:”Вельмі шмат хочаш ты,
І ўсё ад мяне, ад аднога?”
Адкажу:”Я кахання хачу, болей…
болей, напэўна, нічога”.
23.06.1988г.
* Песня С.Сокалава-Воюша”Воля і пятля”, прысвечаная К.Каліноўскаму
ВОЛЬГА ЦЯРЭШЧАНКА ( нар. у 1964г.)
Роздум ля помніка “Бітва пры Мілавідах”,
пастаўленага савецкай уладай
(за некалькі гадзін да пачатку
ўрачыстасцей прыбівалася шыльда, проста ў
камень, гэта – трэці помнік у адным і тым
жа месцы, першы-ад царскай Расіі, другі-ад
палякаў)
Адпісацца, прамаўчаць,птушачку
паставіць….
Хіба ж,людцы. можна так: усё святое
зганіць?
Ёсць сумленне ў цябе? Мой адказ:”Ніколі!”
Звык гадамі ты душыць тых, хто прагнуў
волі.
Гэй. Кастусь, паўстань,вядзі
хлопцаў-касінераў
На таго, хто любіць пыл уздымаць без меры.
Хто крычыць”Мой край родной, о как ты мне
милый!”,
А затым - бульдозерам па бацькоў магілах.
Гэты помнік ты сабе, бюракрат, паставіў.
Таннасць і душы сваёй пустацвет уславіў.
Гэй, свядомы беларус, уздымі свой сцяг!
Павядзі народ сляпы на Мілавід працяг.
07.06.1988г.
|