Я ніколі не забуду
першы верш, як успамін
аб магчымасці і бруду
вынаходзіць шлях праз тын.
Не на волю, не ў поле,
Не ў яр, і не ў лес.
А праз браму, мімаволі,
Жабраком, што торбу нес.
Як такое адбылося?
Як юродзівы прайшоў?
Ад пытання пачалося.
Што зрабіў я навакол?