Адзiнота...
Сумнае слова...
Быццам сэрца тваё памiрае,
Нiбы дробныя кроплi дажджу
На вачах у цябе астываюць...
Лягу ў ложак, але спаць не магу...
Адзiнота мяне дакарае.
Цяжка ўбачыць яе,
Але хай, як наймiтка мяне атручае.
Выйду ў поле я зорнай парою,
Каб пабачыць хiстаньне ялiны.
Буду зь месяцам я размаўляць
I раптоўна адновяцца крылы…
Прылячу я дамоў, але тут
Адзiнота мяне сустракае...
Будзем зь ёю сядзець да раньня,
Можа разам сустрэнем сьвiтаньне.
Толькi ранiцай зьнiкне яна
Мабыць сонца тады я спаткаю...
Цi дрымотны, счарнелы лiхтар,
Якi цiхай надзеяй зазьзяе...
Прыгожы-верш-дзякуй-и-многие-
Прыгожы-верш-дзякуй-и-многие-лета--
цудоўна. вельмі падабаецца.
цудоўна. вельмі падабаецца. вось гэта мне якраз па душы...
*выбачайце, калі памылак нарабіла.
очень,очень красиво,но в тоже
очень,очень красиво,но в тоже время печально...
Неплохо.Но "катарсисты"
Неплохо.Но "катарсисты" сильнее пишут о печальном...
Неплохо.Но о печали гораздо
Неплохо.Но о печали гораздо талантливее пишут "катарсисты"
Чыя слёзы не паменшаць
Чыя слёзы не паменшаць спякоты? -
Адзіноты.
Хто шапоча вам на вушка з сумотай? -
Адзінота.
Хто ў адказе, што на сэрцы турбота? -
Адзінота.
Хто, як дождж перашкаджае палёту -
Адзінота.
Хто крадзецца ўздоўж дарогі, ля плота? -
Адзінота.
Хто страляе вам у спіну ўпотай? -
Адзінота.
Хто смяецца з-за калючага дроту? -
Адзінота.
Чыя вочы, як байніцы у дота? -
Адзіноты.
11.10.2012
Я лічу, што адзінота - гэта
Я лічу, што адзінота - гэта вялікае гора для кожнага чалавека... І гэты верш, падкрыслівае, што адзінота больш захоплівае нашы думкі ноччу, калі мы адзінокі...
выдатна
лепшы ваш верш
жыццёва...
знаёмыя пачуццi.....