Беларусь! Ты Матуля мая!
Край дзядоў нашых, велічны лёс.
Вабіць шчырая песня твая,
Ў сэрцы гоман ласкавых бяроз.
Сум і гонар - мой край дарагі -
Вёскі, пушчы, азёрны блакіт...
Як мне любы ход ціхай ракі
І разліў самавітых ракіт!
Раннім ранкам туман, сенажаць
З гулкім клёкатам белых буслоў...
Як мне хораша ў росах ступаць
Побач мужных і верных сяроў!
Хай не будзе ліхіх зноў гадоў;
Нашы дзеці ўсе ў міры жывуць;
Хлеба ўдосталь у кожнага, кроў;
Ўсе навалы няхай абмінуць.
Веру: пройдзеш надзейны ты шлях;
Будзе дбаць аб усім Гаспадар!
Так квітней, Беларусь, у вяках!
Надыходзіць час ўсіх светлых мар.