Берагу твой белы сон,
і пяшчотна гладжу плечы,
больш аддзячыць цябе нечым,
я спустошаны даўно.
Шчабятушка ты мая,
ты стамлёная дашчэнту
ад штодзённых кампліментаў
жыція і быція!
Мне лягчэй, бо я мужык
жыццездольны, нібы лямеш,
час наш праараў, не ўцяміш,
вельмі проста, напрасткі...
вельмі кранальна
вельмі кранальна