За частаколам ціха што так
расой ты плачаш на пясок?
Мы прыняслі вядро і лотак,
каб малады твой выпіць сок.
І можа ты за нашу радасць,
як ляжам мы на струнах меж,
асыплеш жарам лістападу,
густым карэннем апляцеш.
І возьмеш ўсё, што не аддалі,
ці мо забыліся аддаць
людзям, барознам, сіняй далі
І новым маладым гадам.
Красивый стих!
Красивый стих!
супер лякко запямянаеца
супер лякко запямянаеца
спасибо,стих очень хороший
спасибо,стих очень хороший
и правда
и правда