Чорная глыба растопіцца поглядам,
І вецер магутны будзе слабей.
Пад божым крылом, чутлівым доглядам
Напрасткі ступалі глыбей і глыбей.
Сцюдзенная кропля кранецца ў сэрцы
Адзінага промню дажджу.
А для мяне не хапае зноў месца,
Нават нічога ўжо не скажу.
Няспешныя крокі пнуцца ў брудзе,
Цягаюцца шмэткі валос.
Здаецца, што выйсця болей ня будзе.
Скуль адгукнецца спасальны галос.
Цёмная сцежка звядзе ў бясконцае
Будзе цярэбіць струменьчык крыві,
Губляючы цёмнанікчэмнае сонца,
Будзеш шукаць: куды і калі.