А дні плывуць няведама куды

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

А дні плывуць няведама куды,
губляючы пачуцці на заходзе,
а час гартае зжоўклыя лісты
без мітуслівай балбатні, і годзе.

Навошта нам трывожыць небыццё,
не выпала на стол шчаслівай фішкай,
і я далёкі ў думках ад хлапчыскі,
які скакаў па класам у жыццё!

Сябры сыходзяць у беззваротны шлях,
не чокнуцца, не ссунуцца плячыма,
не ацаніць жанчын нам у працьмах,
якія, прамільгнуць перад вачыма.

Плывуць гады ў няведамую даль,
Яна не пагражае мне свабодай,
ці варта гаманлівасць з той нагоды
Навешваць на кагосьці як медаль?

Але ірвецца зноўку словаў тлум,
не ўтрымаць, не выплюхнуць іх вонкі,
і лепіш у радкі ўласны сум,
а што там далей будзе –
звонкі-гронкі...

Госць, Ср, 10/30/2013 - 17:10

вельмі падабаецца мне гэты верш

Госць, Чт, 09/05/2013 - 15:45

вельми падабаецца. словы проста зачарощваючь.

Госць, Ср, 09/04/2013 - 09:01

да, дні плывуць няведама куды

Госць, Ср, 09/04/2013 - 09:00

як прыгожа-зачаравана ліюцца радкі

Госць, Ср, 09/04/2013 - 08:58

чароўна гучыць.

Вершы беларускіх паэтаў