Душа паэта
Не ў ладах я сама з сабою.
Супакоіцца чым- не знаю.
Не знаходзіць душа спакою,
Я на волю яе адпускаю.
Ды не хоча яна пакінуць
Мяне з гэткім адчаем-сумам,
Кажа: Беды-нягоды мінуць
І настане час лепшым думам.
Абураецца: Як жа гэта
Быць бяздушнаю захацела,
І дзе бачыла ты паэта,
Без душы ў якога цела?
2002 г.