Ходзіць дзед белабароды
Полем, лесам, пералескам,
Засцілае рэчкі лёдам,
Брыльянцістым снежным блескам.
Сыпле іней на бярозы,
Туліць дрэвы лёгкім пухам,
Крые руні, травы, лозы
Белай посцілкай-кажухам.
Дзеда ўсюды носяць ногі,
І к нам прыйдзе на хвілінку
Адпачыць крыху з дарогі,
Важна сеўшы на ялінку.
А ялінка!.. Чаго толькі
На яе няма галінках!
Свецяць зоркі і вясёлкі
У бліскучых павуцінках.
Тут лісічка, зайчык, мышка,
Рыбкі, буслік доўгавязы.
А як ззяюць на ёй шышкі,
Нібы ў іх гараць алмазы!
Каля ёлкі карагоды,
Песні, гутарка жывая,
А той дзед белабароды
Толькі ў вусы смех пускае.
Дык рассунем кола шырай,
Патанцуем на памосце,
Песняй звонкай, песняй шчырай
Прывітаем дзеда-госця.
Якия прыгожыя нашы беларуския
Якия прыгожыя нашы беларуския вершы!!!
Якi цудоуны верш! Вывучылi з
Якi цудоуны верш! Вывучылi з дачкой на калядную ялiнку!
Прыемна чытаць такия
Прыемна чытаць такия вершы.
Лявон.
Якiя цудоуныя вершы!
Якiя цудоуныя вершы!
добры верш
добры верш
ддощзхтхих
ддощзхтхих
В моем сборнике 1969 года это
В моем сборнике 1969 года это стихотворение называется "Дзед-госць".
Многие стихи переименовывали
Многие стихи переименовывали или просто называли по 1 строке, это не играет особой роли