Калейдаскопамі гісторыі, шляхоў гербамі,
Нібыта дух блакітнавокі, страчана-арыйскі,
Палілог стагоддзяў, быццам невярбальны,
Аб сканчэнні свету цёмнай марай.
Ён безлітасна стары. Гербырый.
Глянуць бы на свет праз вочы серба.
Не святло ад сонца – ад цяпла Марыі
Маці Боскай. Былое былым пакарылі.
Нечым душу жадае азарыць.
Мабыць, «Азарэннямі» Рэмбо Арцюра?
Дзесці і пярсідскі Дарый…
Вось які… бы зацямнённы хмарай.
За здрадай Зеўса сэрца Геры.
За сэрцам Кая катаванні Герды.
Чыім жа богам пакараны
і ракламу тварам створыць.
Дух узнёслы Гукам арый,
Між блакітных поізрк кары…
З Апалонам была Гіпербарэя –
Адказ дэльфійскага аракулу.
Птушкі адшукаюць вырай.
Ён не шукае. Ён адвечны. Не згарыць у пажары,
Як іспанец, крывёю на карыдзе.
Толькі ён павольны. Вельмі стары.
Морам трызніць дэльфінарый.
і як павольная жыцця гіпербала
Грахі даруюць святары.
гучанне
гучанне