(Лене Мухтасаравай,
У памяць аб тых, каго згубілі)
1
Кагосьці забрала лета,
Кагосьці - зіма і восень
І нават вясной палетак
Бывае, у руні галосіць.
2
Нямашака той хвіліны,
Каб не згубіўся хтосьці.
- Ігліцы ляцяць з яліны,
Калі прыйдзе час, бо госці.
3
Расце, зелянее дрэва,
Нябачна змяняя твары,
І ведае толькі неба
Пра нумар чаргі ахвяры.
4
У кожнага тут свой тэрмін,
Гасцёўня свая і мэта…
Хоць кажуць пра іх "памерлі,"
Але, я не веру ў гэта...
5
Не ўсё нам дано ўбачыць,
І ведаць?..Амаль - нічога…
…Таму, галасім і плачам,
Звяртаючыся да Бога…
Выдатны верш.
Выдатны верш.
Цудоуны верш. Мы усе тут
Цудоуны верш. Мы усе тут госци.