Хачу з табой хутчэй спаткацца,
Збіраю зраніцы валізку,
Чакай мяне, буду спяшацца,
Матулі напішу запіску
Аб тым, што можа атрымацца,
І мне ты станеш самым блізкім.
Што будзеш побач прачынацца,
Штовечар да мяне вяртацца
І задаволена ўсміхацца,
Як прыйдзе час схіляцца нізка
Над сына нашага калыскай.
Схіляюся,я над
Схіляюся,я над калыскай.
Ўжо,праз годы,ня над адной.
Любімая мая,ўжо ня блізка.
І спім,ня побач,а другі пакой.
Яна – пайшла… А я –
Яна – пайшла… А я – застаўся… Куды пайшла? Чаго – сяжу?
Імя дзяўчынкі – Кася. Каська… Даўно зышла, а я у бок той ўсё гляжу…
Бывае так.Звядзе – Сустрэча… І, нават, Час здарыўся – Разам!
А робім нешта недарэчнае,і – нелагічна-несуразнае…
Была – і знікла… Так вось атрымалася… І трэба дАлей жыць, трымацца.
Дзяўчынка ёсць у Сьвеце – Кася… Імя – цудоўнае для шчасця!