«Холера ясна!» -
Пан зайшоў
да сябра даўняга, сівога.
-Ты зарабіў сабе на дом,
на ўсё, што трэба таму дому.
Не пашкадую і таго,
чаго самому не хапае...
- Пакінь сабе ты свой загон.
Мне дастаткова што ўжо маю.
Я так люблю...
с..
т..ваю дачку,
што расквітаўся з цэльным светам!
Ці здольны ты мне даць сям'ю,
якая б здейсніла нам мэты?
- Я не аддам табе дачку...
Пачаў той пан было адмову.
- Мне панна дала,
«прастачку».
Дык не карай, ужо ш сівога...
І вось ГЭТА Вы лічыце
І вось ГЭТА Вы лічыце паэзіяй? Мне Вас шкада.
Ну,дурніца - літкрытыца...
Ну,дурніца - літкрытыца... Франак і не кажа анідзе ў гэтых радках,што гэта - паэзія.
І не кажа усім - я,Франак,лічу вось гэта паэзіяй. Ён проста-напраста ПіША.
Вось,напрыклад,шурык наш з экранаў тэлевізараў насельніцтву брэша,брэша,брэша...
Але ж ён,шурык,не кажа насельніцтву - я,шурык,вам зараз брахаць буду. Проста брэша.