Хвалько
Ад яго не чакай, дзеўка, толку,
Не дай Божа халопу стаць панам.
Ён тады і на чыстым падворку
Будзе бруду шукаць і заганаў.
І на тых, хто дагэтуль быў родны,
Паглядзіць зверху ўніз, рот скрывіўшы.
Ён вышэй за халопаў, свабодны…
Хто не пан, для яго будзе лішні.
І падзенецца некуды любасць,
Што раней пасялялася ў сэрцы.
Напаказ—самахвальства і тупасць.
Па сваёй усё мерае мерцы.
Хто не бачыў такой яшчэ з’явы?
Паглядзець хвалько часу не мае,
Што на ім толькі пана халявы,
Па зямлі басанож ён ступае.
2002 г.