Крочыш па вуліцы. Дождж.
Смутак. Хмары засланяюць сонца.
Ты чакаеш, што дождж прынясе штосьці новае,
Здаволіць смагу, змое бруд часу.
Але ён ідзе ды ідзе,
Не зважаючы на надзеі,
На сумныя позіркі ў неба.
Што будзе далей?
І невядома, калі гэта скончыцца,
Ці зьменіцца што-небудзь.
І навошта мы чакаем гэтых зьменаў.
Дождж…
гэта цудоўны верлібр, мне
гэта цудоўны верлібр, мне спадабалася
Які там дождж? Накапала і
Які там дождж? Накапала і годзе.
Спакой спякотны ці спыніць?
Халодным летам нават узыходзіць.
І ў студзень хмара спепяліць.
змые, не змое зменіць - калі
змые, не змое
зменіць - калі зьменіць, тады ўжо ўсё трэба тарашкевіцай ІМХО