Зноў прыйшло лета. Спякота.
Птушак, нешта, зусім не відаць.
Мабыць, недзе яны на балотах,
Застаюцца ў цяньку кукаваць.
Цяжка, мабыць, расправіць ім крылы
Ў гэту гарач, непралётны зной,
І напэўна яны ўспамінаюць,
Як цудоўна было ім вясной.
Як здалёку яны паспяшалі,
Каб вясну на Радзіме сустрэць,
І да позняе восені шчыра
Пра любоў да яе звонка пець.
29.07.2012 год
дзякуй вам за добрыя вершы
дзякуй вам за добрыя вершы