Вы чуеце, як снег кладзецца на
Траву, якой не грош цяпер цана,
А нават нешта меншае? Сцяна
Крышталікаў празрыстых ў тры гадзіны
Накрыла горад белаю прасцінай.
Вы бачыце, як горад пасвятлеў?
Ён стаў нібы высакародны леў,
І галаву сваю ўверх уздзеў,
Ні мітусні няма, ні злосці ў руху -
Стаіць, глядзіць і не пакрыўдзіць муху.
А мухі роем кружацца над ім,
Усё ніжэй, ніжэй, як белы дым
Спускаюцца на льва. Ён стаў сівым,
Яшчэ больш задуменным і павольным,
Здаволены ён цудам навакольным.
10.12.2012
прыгожы верш.
прыгожы верш.
чароўна напісана, вельмі
чароўна напісана, вельмі спадабалася.