Колькі вёрст нас раздзяляе!..
Хоць машынны зараз век,
Ды не часта ўсё ж бывае,
Што мяне ты сустракаеш,
Самы родны чалавек.
Колькі вёрст нас раздзяляе!..
Дзякуй, мама, што ты ёсць!
Як я радасна ўздыхаю,
Калі дзверы адчыняю,
А ты кажаш тату:
- Госць!
А раптам яшчэ раз будзеце чытаць! То пачытайце і верш "Развітанне", які экспромтна стварыўся па дарозе ў маё роднае Хрыстова, калі ехаў на пахаванне мамы. А прысвяціўся ён маёй пляменніцы Вользе, якую мама вельмі любіла. Маму ж любілі, здаецца, усе,і сваякі і чужыя людзі.Вольга, можа, больш за ўсіх любіла.Думалася:"Як жа яна цяпер будзе без бабулі?"
Чытала ваш верш "Мама" -
Чытала ваш верш "Мама" - плакала. Дзякую вам.
А раптам яшчэ раз будзеце
А раптам яшчэ раз будзеце чытаць! То пачытайце і верш "Развітанне", які экспромтна стварыўся па дарозе ў маё роднае Хрыстова, калі ехаў на пахаванне мамы. А прысвяціўся ён маёй пляменніцы Вользе, якую мама вельмі любіла. Маму ж любілі, здаецца, усе,і сваякі і чужыя людзі.Вольга, можа, больш за ўсіх любіла.Думалася:"Як жа яна цяпер будзе без бабулі?"