Музей на колах
Вязе маладажонаў брычка
з канём, з шамкамі, з фурманом.
Бяжыць Маруся дужа спрытна –
куды машынам за канём!
За “Мэрсэдэс” не горш карэта!
Не горш, чым “Мэрсэдэс”, і конь!
Здаецца людзям: брычка гэта
з мінулых коціцца вякоў.
Сядзенні – пад бардо, а брычка –
пад кавы колер з малаком.
“Як рамантычна! Як нязвычна!” –
з карэты вокліч маладой.
А маладая – як князёўна!
На колах коціцца музей.
“Як рамантычна! Як цудоўна!” –
за брычкай воклічы людзей.