… а мы прамчымся, прабяжым, праскочым
рагаткі веку,
ў залатыя ночы,
уткнёмся зрокам: прывітаньне, людзі,
прыміце нашу жудасную сумесь!
Падспудная энергія таіцца
за шэрымі і колера чарніцы
вачыма, што не здолеюць маніць,
калючымі, нібыта з воўны ніць.
Прымаючы няўдачлівасць любую,
мы па прыўкрасным часе так сумуем,
шануючы рамантыку штодня
ва ўсіх заломах сённяшняга дня.
Бо як інакш нам адчуваць і бачыць,
якая ў Атлантыдзе плынь здарэнняў,
адпрэчваць як сумніўнасці Прадцеч,
у разумнасці звычайнешых сустрэч
Зямлі с суветам іншых вымярэнняў?
цудоўна. вельмі падабаецца.
цудоўна. вельмі падабаецца.