На бальшаку завеi, iскры джаляць цемру;
Нябачны снег ляцiць, туды, за край лугоу;
Агнi у небе ткуцца, разрываюць цемру;
Iх прывiтаннi мкнуць да ледзяных лугоу...
Але нiшто не пераможа ноч i цемру!
I не дыхне жыццё на сон былых лугоу.
Адно ёсць: зоркi разрываюць цемру;
Гайсаюць водблiскi у небе ад лугоу!..