Не, не язычнікі...
І не Мекка...
Паломнікі дваццатага веку –
Людзі цалуюць камень,
Цалуюць,
абхапіўшы рукамі,
Да болю прыціснуўшы вусны,–
Таджыкі,
украінцы,
беларусы...
Цалуюць камень, халодны, шурпаты –
Цалуюць бацьку,
сына,
брата,
Што быццам вярнуліся
з беззваротнай дарогі...
Цалуюць да забыцця,
Да знямогі.
Не, не язычнікі...
І не Мекка...
Людзі дваццатага веку
Ідуць,
ляцяць,
спяшаюцца цягнікамі,
Каб пацалаваць камень,
Што ляжыць халодны,
шурпаты
На магіле
Невядомага
салдата.