Не ведаю, сэрца, не знаю,
Чаму так часамi балiш
Калi уначы ўспамiнаю
Як ты каля хаты стаiш
Як ты праважаеш ў дарогу,
Ўсё машаш i машаш рукой,
А я ўсё далей ад парога,
Ад вёскi сваёй дарагой
Iмчаў я у дальнiя далi
Здавалась – там доля мая
I ўсё нацiскаў на педалi
Хутчэй каб круцiлась зямля
I што ж? Вось гады прамiнулi
I ўрэшце я рэшт зразумеў,
Што дом майго дзеда з бабуляй
Дарожчы за ўсё, што я меў
Што тут нешта так захавана
I цягне магнiтам сюды,
Што ў край гэты я закаханы
I з iм застанусь наўсягды