Па мокрай траве кацяцца слезы… Разрывае душу маўклівы адчай, А неба смяецца і ціха вуркоча, Рвецца маланка за вечнасці край.
Чырвоным руччом сцякаюць няспешна Апошнія кроплі жыцця. А неба смяецца і злосна скрыгоча… Кідаючы зорку ў хаос небыцця.
хвацько!
хвацько!
хвацько!