Квітнеючы сад і таполі навокал,
Хвалюючы спеў запаздалай вясны
І клёкат буслоў ў паднябессі высока -
Усё гэта прасторы маёй стараны.
2
У самым прыгожым кутку Беларусі,
Пад водар чабору ў сасновым бары,
Я быццам у казцы ізноў апынуся,
Дзе песню на золку спяваюць вятры.
3
Палеткі наўкол залацеюць пшаніцай,
Спыняецца час тут і лёгка ўздыхнуць,
і хочацца толькі сусвету маліцца -
Вось толькі б паветра не скалануць…
4
Бацькоўскі парог! Каля хаты каліна,
Падворак у кветках, матулін пірог
І ліпа страхой распластала галіны -
Вось гэта і ёсць мой пачатак дарог...
Цудоуна!
Цудоуна!
Замечательное
Замечательное стихотворение!!! Прекрасно, когда люди помнят свою малую родину. Спасибо Людмила.
Родина не бывает малой!
Родина не бывает малой! Она-Родина! И без неё нет нас!
Спасибо!
Айчына не бывае малой.
Айчына не бывае малой. Радзiма бывае на розным узроўнi свядомасцi.
Our father's land - all the
Our father's land - all the forces we need to keep! Thanks, Ludmila! Жыве Беларусь!
Дзякуй, што не засталіся
Дзякуй, што не засталіся раўнадушнымі да напісанага...