Не падыходячы, здалёк
махнуў рукой на справу шляхціч…
Такая дробязь гэты зрок,
А патрабуе столькі ўвагі.
Куды важней пакінуць дом
з усім сваім у гэтым свеце,
узвесьці каб трывалы плот,
крыху далей вялікай мэты.
Тут столькі будзе шчэ дзялоў,
што ўсім нашчадкам разам хопіць,
а мары мроюцца ізноў…
Адбіцца б вось, каб супакоіць.
Каб не змяншалася адна,
Не конь, не збруя, ні кабета…
Улада болей, чым зямля!
Але ўласьціва свацці бегаць.
На рух глядзіць і кацяня,
якое львіцай потым будзе.
Няхай жыве твая рука!
Мой Бацька, ведаеш, мы здужым!
Га? Нешта ўцяміў,а можа ня
Га? Нешта ўцяміў,а можа ня тое,што ты,Франак,казаў...
Праматакі пасол нейкай краіны на перадачы нейкай "ноты" нейкаму іншаму паслу...
мы,дзеравенскія.кажам,што ваабчэ... пандравілася,але на нашы мазалістыя мазгі цяжка