Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Пакаянне

Сярэдняя: 4.8 (10 галасоў)

У дваццаць гадоў стаяць на каленях,
Прасіць прабачэння і міласці божай.
І на далоні прызнацца ў прыграшенні,
Якая на сонцы блішчыць так прыгожа.

У пакоі асветленым памяць зайграе
Песню, якую хацелась ня чуць.
Кожны той момант сэрца кранае,
Сорамна, нават, у твар заглаянуць.

І зноу вырываю з прапітага розуму,
Зноу я другая: сумленна-нягрэшная.
Міласцівы сын даў час для роздуму,
А я далей іду такая няспешная.

Бярэжна кранаю паветра далонямі,
Пабачыць так хочацца іскрыстасць у вачах,
Няплённых грошамі і забабонамі,
І чыстага твару ў людзях.



кранае душу, асаблива тады,

кранае душу, асаблива тады, кали чуешь гэтыя словы з вуснау прыгожай маладой дзяучыны. Яна быццам складае з слоу сваю душу и даруе яе,нам,слухачам и чытачам. Гэта не першы верш гэтай маладой паэтэссы, яки чую,и жадаю вам так сама дакрануцца да творчасти Вольги

Можа і так

Можа і так