“Памаўчы са мной па-беларуску…”
Яўгенія Янішчыц
Прысядзем моўчкі на траве,
На ўскрайку замкавай гарышчы.
Ў падножжа гор рака цячэ,
А зверху ў вежах вецер свішча.
Не трэба пафасных размоў,
Ўспамінаў важных дат, падзеяў.
Адчуй душою пах вякоў
Ў дыханні ацалелых сценаў.
Людскія слёзы, смех – адчуй,
Іх словы рэха паўтарае,
Нібы на гэтую зямлю
Памерлых прашчураў вяртае.
І цудатворны карагод
За сотню кнігаў будзе лепшы.
З табой гаворыць твой народ
Крыжамі, што мігцяць на вежах.
І ты адданым краю стань.
Матулі мову і калыску
Шануй – і прашчураў вітай
Сваімі думкамі па-беларуску!