Пашкадуем, i моцна яшчэ пашкадуем,
Як да розуму прыйдзем (а прыйдзем, вiдаць!),
Што, пра будучнасць дбаючы, гэтак бяздумна
Завiхалiся памяць сваю абкрадаць.
Нi таўсцейшаю лустай, нi большай капейкай
Апраўдаць гэту "чыннасць" не зможам павек,
Бо як правiльна ў кнiзе напiсана нейкай:
Не адным толькi хлебам жыве чалавек.
спадабалася!
спадабалася!
Я ганаруся тым, што жыву з
Я ганаруся тым, што жыву з Вамі у адзін час! ДЗЯКУЙ!
Не адным толькі хлебам
Не адным толькі хлебам адзіным,
Не адной толькі верай у сны,
Не адной толькі маці – Радзімай
Мы жылі, і жывем на зямлі.
Не кідайцеся ў неба і ў пекла
З галавой, а тым больш без яе.
Нам далі абавязкі ў сэрца.
Без яго не пазнаеш сябе.
І нічога пазнанне не варта,
Калі ты адмаўляеш жыццю;
Нараджэнню, празванаму стартам;
Прапанове дадаць развіццю.