Што за раптоўная навала
Мне закружыла галаву
І сярод ночы распачала
Дажджу турботную главу.
І гаманіла, разважала
Сцяной бязлітасных размоў,
З асфальту парай падымала
Астачу леташніх слядоў.
Калоціцца, трасецца глеба!
Пярун карцеччу б'е наўкол,
Маланкі расшываюць неба,
Агню пранізлівым шыўком.