А першы снег, як першае каханне, Раптоўна ляжа ранкам на зямлю. І вось яно, бялюткае спатканне, Ад шчасця кружыць зноўку галаву.
Рабіны пацалунак пераспелы Абпаліць, быццам бы агнём, І першы снег, такі яшчэ нясмелы, Заплача к поўдню першаю слязой.
люблю гэтую старонку вельми прыхожы твор!
люблю гэтую старонку вельми
люблю гэтую старонку вельми прыхожы твор!