Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Пытанне

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Прыйду, калі асыпецца вясна…
Зялёны шум аглушыць недарэмна.
Агледзяць вочы, можа нездарма,
Я забываю, што было нікчэмна.

Праз кожны год вясна радзіць жыццё,
А што было – таго ўжо не будзе.
І ўсё спачатку сум і забыццё
З’яўляюцца і гінуць людзі…

Ізноў колаварот ідзе,
І круцяцца ў ім бясконца людзі…
Жывём… і ўсё як на судзе
Сціскаюцца ад болю грудзі.

Прасноўдаеш так цэлы дзень…
Няма ні думкі, ні жадання.
На твары горкі, сумны цень…
Ад невядомага пытання.