Сарваўся голас ў апантаным крыку І задрыжэла ў роспачы зямля: - Чаму чужы, нязвычны ў нас, фламінга... Табе мілей палёту жураўля...
так самотна і душа баліць.
так самотна і душа баліць.
так самотна і душа баліць.