Спі. Прыстала зрэнка бычыць.
Вушы - чуць, язык - тлумачыць.
Думкі - ўгалаве блудзіць,
Рукі - мацаць, цела - жыць.
Трэба, трэба адпачыць,
Вачкі моцна заплюшчЫць.
Ў бездань галавы тваёй
Хай прытуліцца спакой.
Усё стамілася йснаваць,
Сумаваць, жадаць, кахаць...
Змрочны вэлюм сутарэння
Замалюе аздабленне.
Потым, мабыць, будзе Рай.
Саі, каханка, баю-бай.