Як дасканала ўсё зрабіць,
Каб была выканана мэта?
Як? Калі межам не ўявіць
Дзеля чаго ім гэта трэба?
Ім разарвацца на багоў?
Каму маліцца ім, суседзі?
І знікнуць ім, дзеля чаго?
Яны ж жывуць, а будуць ежай.
Адная мара, вунь яшчэ...
І разам...Разам будуць мроі.
А паміж імі штосць расце,
Што раз'ядноўвае пакоі.
Як паміж імі скамянець
Сцяной, падмуркам або дахам?
У дзверы грукаюць, ці не?
Мо паспрабую сам? Адкажуць?
Тук, тук, прабачце, гэта я.
Адкуль і хто?
Ну мы ж суседзі.
Вось, перадайце толькі там,
Каб далі рады штосці ведаць.
Нам не ўседзець у турме.
Вы не адзіны назіральнік,
Які ўсталёўваў рух на дне.
Дарма марозіў падстаканнік...
Вада цячэ праз лёд і шкло.
І з ніадкуль, бо яна ў часе.
Яна сцякла ужо пад дно.
Не дасць яна сабе загаснуць.
Праз некаторы час яна
З'яднае дно і верхавіну,
І карані, у якіх здаўна
Камель на вогнішча рабіла.
Моцна... Толькі параіў бы я
Моцна...
Толькі параіў бы я табе ў:
"Адная мара, вунь яшчэ...
І разам...Разам будуць мроі.
А паміж імі штосць расце,
Што раз'ядноўвае пакоі."
Маленькую паправачку зрабіць... але,як захочаш...
Адная мара, вунь яшчэ...
І разам...Разам будуць мроі.
А паміж імі штосць расце,
Што - раз'ядноўвае..."
...Недасказанасць заўсёды мацней...
(Пэнсіянэр)
Каб было ў пачатку - раз (
Каб было ў пачатку - раз ( па-польску
Aby było na początku - ponownie)
.
Навошта збірацца?
Каб штосць падлічыць?
Паведаць што новае трэба?
На кожным ёсць месцы не першы, другі...
У кожнага маюцца веды.
Няма непрыстойнага выкліку ў тых,
Хто звык па-прыстойнаму рушыць.
Кідацца наперад, каб бегчы кудысць
Не звыкла з вагою прымуса.
Пачатак адзіны ва ўсе часы быў.
Спачатку былі толькі змовы.
Прабачце мяне, вы мае спадары,
Якія ня ведаюць мовы.
Ужо будзе два немаленькіх гады,
Калі я пачаў дамаўляцца
З усімі з кім крочыў паціху на дні
Аб згодзе хоць словам вітацца.
Хоць словам вітацца на мове дзядоў,
На мове бабулек ад вёсак.
Яны ж гэта неслі праз страты і кроў,
Каб мы не адмовілі вёснам.
І хто б мне аб іншым чагосць не казаў,
Але мне дакладна вядома -
Мяне вось за гэнае ўсё ж паважаў
І той, каму быў перашкодай.
Не маю рацэптаў я, як лепей жыць.
У кожнага ёсць "інтарэсы".
Цікава аднак незвычайна хадзіць,
Каб новым здымаліся стрэсы.
Каб ваш кіраўнік быў ня здольны хлусіць,
Спытайце яго ў пакоры:
"Нам трэба Вас слухаць? Або Вас не зліць?"
Ніколі не будзьце дакорам.
Няхай абірае і Вас кіраўнік.
Магчыма ён зробіць пасады.
А мабыць і дасць вам хоць трошкі пажыць,
Бо вы ж даяцё яму рады.
Вы раіце так, каб было і у Вас.
А ён жа ш у вас на абслуге.
І ён абірае сабе лепшы час,
Бо ён безумоўна працуе.
І вам ён усім раіць скрасць і хлусіць.
На гэтым спрадвеку і глеба.
Вось толькі не раю вам надта пажыць,
Прыпекла ўжо вельмі, ды трэба.
Дзякуй... прышчаміў
Дзякуй... прышчаміў сардэнька...