Страціў слова, страціў спадчыннае слова –
Штосьці страціў у душы абавязкова.
Ніл Гілевіч
Мне прыснілася ў сне беларускае слова,
што гучала як жаўранка спеў, -
гэта маці забытая – родная мова –
мне напомніла зноў пра сябе.
Слова цёпла на сэрца лягло пацалункам,
акрыліла, падобна вясне,
і, прывабіўшы светлым дзяцінства малюнкам,
на світанні згубілася ў сне.
Адгукалася ў ім навальніц адгалоссе
і малінавы звон салаўя,
адбівалася спелага жыта калоссе...
Дарагая з маленства зямля.
У жыцця лабірынце, куды неаглядны
свет зайшоў у сваім развіцці,
гэта слова, як нітка з клубка Адыядны,
каб надзейнае выйсце знайсці.
Як вясло, што да лодкі прыбіла ракою,
каб да родных прыстаць берагоў.
Мне без гэтага слова не будзе спакою,
покуль не ўспомню яго.
Прыгожы верш
Прыгожы верш
чароўны, цёплы верш.
чароўны, цёплы верш.