А давайце ўсе шыльды заменім!
Беларускія назвы напішам!
Грамадой назбіраем камення
І пачнем будаваць, як Францішак,
Роднай мовы падмуркі. Па слову,
Каб гучала заўсёды навокал,
Беларускае мовы аснова.
І лунала над намі, як сокал.
Каб у кожны куточак, дзе морак,
Заляцеў гэты сокале ясны,
Запаліў ліхтары нашых зорак,
Што патухлі калісьці дачасна.
Каб данёс голас роднай зямліцы
Ён да кожнага сэрца людскога...
І каб мы ўсе маглі наталіцца
Словам родным, што дадзена Богам.
(© Людміла Воранава)
Гой! Дык што ж я скажу вунь
Гой! Дык што ж я скажу вунь Сароцы.
Гэта ж проста аж прам адмыслова!
Ну, калі на й Палесьсі гаворка
Зоўсь така зя, как і ў ва ўсіх ворагаў.
Мы ж тут ходым в уборну пад корчык.
А не знішчыла сволач даж клёны.
Ўсе праезды, як і ўсе падходы б
ТольКі зь Сашцы вядоМаму сь.