У гаспадарніка Астапа
Была прыгожая канапа,
Але цвічок у тым сядзенні
Тырчаў і дзёр заўжды адзенне.
Спярша падзёр штаны інспектар...
За ім бухгалтар, сам дырэктар...
Але цвічка ніхто не кратаў,
Ён перажыў бы дзесяць штатаў,
Каб не ўмяшалася жанчына —
Астапа жонка Кацярына.
Яна надзела плацце ў ружы
I завярнула ў трэст да мужа.
Ды не было якраз Астапа.
— Ну што ж, прысяду на канапе!
А вось і муж...
— Астапка, мілы!
Якое плацце я купіла!
З канапы скок,
Але цвічок...
А што далей! Хоць не пішы —
Падаўся моцна крэпдэшын.
А Кацярыне не да жартаў —
Дала яна усім тут гарту:
Адзін тапор нясе, другі
Начальству цягне абцугі.
Вось усхадзіўся планавік
I скончыў справу — вырваў цвік!
__________________________
На працы іншы раз бывае:
Цвічок маленькі замінае,
I шмат на ім дзяруць штаноў,
А не прыменяць абцугоў.
смешная байка,
смешная байка,