Глядзець любому прама ў вочы,
I кожнаму сябе аддаць,
Забыла ты пра нашы ночы,
Не зможаш болей ты кахаць.
Заўсёды з ветлiвай усмешкай,
Прыгожая, як i раней,
А толькi сэрцу цяжка нешта,
А на душы яшчэ цяжэй.
Забудзь пра першае каханне,
Забудзь забытыя гады,
Не будзе болей хвалявання
Ў халодным сэрцы назаўжды.
Не будзе болей цiснуць цяжар,
I абмiне дугою боль,
I цёмнай ноччу, нiбы сажай,
Не мы сустрэнемся з табой.
Я зразумеў свае памылкi,
А лёс гарчэй чым у палынi,
Што рос ля цiхае рачулкi,
Дзе мы з табою не былi.
Аднак не вернецца былое:
Другi ўжо я, другая ты,
I ў гэты час я не з табою,
Ляцяць няўклюдныя гады.
I кожны раз, i кожны дзень,
Каханне йзноў сваё адкласцi,
I засталася толькi цень,
Ты называеш гэта шчасцем ...?!
Прайшла няверная любоў,
Няхай i горкая прынамсцi,
I не бушуе болей кроў,
I не турбуе болей шчасце.
чаму аутар невядомы? я хацела
чаму аутар невядомы? я хацела прачытаць верш на памяць на занятках, але трэба ведаць аутара...
Кельмуц Антон гэта
Кельмуц Антон гэта