Тры сотні дзён зусім цябе не бачыў
Тры сотні дзён... Вось толькі ці шкада?
Я зразумеў: душу не перайначыш,
Калі ты атрымаў кахання дар.
Хто б адказаў: навошта мне ўсё гэта?
Ці дрэнна жыў я, калі быў адзін?
Чаму каханне называюць светам?
Чаму каханыя не бачуць бег хвілін?
Ты не адкажаш мне на гэтыя пытанні?
Ты не прагоніш змрок з маёй душы,
Бо трыццаць тыдняў гэтаму каханню
Промнямі смутку давялося жыць...