Уцякуць, прасачацца скрозь пальцы вадою гады,
I не будзеш такiм, як ранней, маладым.
Абаўе павуцiнка маршчын вабны твар,
I кране сiвiзна валасы, нiбы лiсце пажар.
Не зiхцяць, не блiшчаць маладосцi aгнi,
Толькi шэры туман выпаўзае з начной цiшынi.
Дзе маленства маё? На якiм заблукала шляху?
Зноў не сядзе яно вераб`ём на дзяцiнства страху.
Як шалёны сабака, бяжыць i не спынiцца час,
I краiна маленства, як зорка, далёка ад нас.
Дзяцінства - блізка, можна у
Дзяцінства - блізка, можна у кожную хвіліну ўспомніць, дакрануцца...