Мінулага, на жаль, не вернеш,
І ўчора больш ніколі не настане.
Нам застаецца толькі верыць:
сустрэчай скончыцца расстанне.
Мне часта сняцца ўсе прывіды,
Я мрою горадам сваім.
І так хачу хоць на хвіліну
туды, дзе ўсмешкі льюць агні.
Калі той светлы час настане,
то прамінецца, нібы ў сне,
але мне радасці даставіць...
яе надоўга хопіць мне.
Смутак
Смутак
Надзея...
Надзея...