Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Восеньская адзінота

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Неба – шэрае радно,
шэры дожджык б’е ў вакно,
чорны пёс дрымотна крэкча,
і душа мая ў цямрэчы.

Зніклі зоркі і луна ...
Рып маркотны цвыркуна
цішыню спалохаў...
Жах –
А я ў цемры быццам спрах!

Адзінюткі я, адзін,
сэрца выядае сплін,
у галаве скрыгочуць шкельцы,
піва выпіта ў бутэльцы.

Шкаф адкрыў, а там шкілет –
І чамусьці пісталет,
на цвіку вісіць гармонік,
і расхрыстаны буклет.

Зачыніў шкаф – ціша дна,
ды і ў пастцы - ні храна,
сам, відаць, кавалак сыру
я забраў калісьці, сіры ...



цікава напісана. з гуморам.

цікава напісана. з гуморам.

вельмі цікава.

вельмі цікава.