А я - беларуска!
І тым ганаруся!
Славянка? Этруска?
Я з Белае РУсі…
Яе называлі
па-рознаму у свеце.
Тапталі, знішчалі
ў часы ліхалецця,
але, яна тут,
разам з намі, жывая!
І гэта - галоўнае!
Усіх нас аднае!
Пакуль яна ёсць,
Наша любая маці,
і нас беларусамі
змогуць назваці…
Касиво, очень
Касиво, очень
Здорово!
Здорово!
Вельмі-вельмі цудоўны
Вельмі-вельмі цудоўны верш!...Столько гонару,столько кахання,столько патаемнага cпачування да свёй зямлі,да свайго краю,народу!..Мне вельмі прыемна адчуваць тое,што не знішчана наша родная матчына мова беларусаў,што яна жыве,пакуль жывуць вось такія цудоўныя людзі,як Вs,Ларыса...